Especificación da superficie
Calidade da superficie
A calidade dunha superficie óptica úsase para medir as características da superficie dun produto óptico e cobre unha serie de imperfeccións como arañazos e picaduras. A maioría destas imperfeccións da superficie son puramente cosméticas e non afectan moito o rendemento do sistema, aínda que poden causar unha pequena caída no rendemento do sistema e unha dispersión máis fina da luz dispersa. Non obstante, algunhas superficies serán máis sensibles a estes efectos, como: superficies con planos de imaxe, onde estas imperfeccións poden crear enfoque, e superficies con altos niveis de potencia, onde estas imperfeccións poden aumentar a absorción de enerxía e arruinar o produto óptico. A especificación máis utilizada para a calidade da superficie é a especificación de arañazos e picaduras ilustrada por MIL-PRF-13830B. Os nomes de arañazos determínanse comparando os arañazos nunha superficie cunha serie de arañazos estándar proporcionados en condicións de iluminación controlada. Así, en lugar de describir os arañazos reais do mesmo, o nome do rasguño compáraos con arañazos estándar baseándose nas especificacións MIL. Non obstante, os nomes das fosas están directamente relacionados con puntos ou fosas nunha superficie. Os nomes do pozo calcúlanse dividindo o diámetro do pozo en micras por 10. Normalmente, unha especificación de pozo de cero entre 80 e 50 consideraríase de calidade estándar, entre 60 e 40 sería a calidade precisa e entre 20 e 10 sería considerada de alta precisión. calidade.
Planitud superficial
p>A planitude superficial é un tipo de especificación que mide a precisión da superficie e úsase para medir a desviación de superficies planas como espellos, pezas de fiestras,prismas, ou espellos planos. Pode medir esta desviación usando un cristal plano óptico, que é un plano de referencia de alta calidade e alta precisión que se usa para comparar a suavidade das mostras. Cando o plano do produto óptico en proba se coloca contra a óptica, aparecen raias, cuxa forma indica a suavidade da superficie do produto óptico a proba. Se as raias están igualmente espaciadas e son liñas rectas paralelas, entón a superficie óptica probada é polo menos tan plana como o cristal plano óptico de referencia. Se as raias son curvas, o número de raias entre dúas liñas discontinuas (unha liña discontinua tanxente ao punto medio da raia e a outra que pasa polo extremo da mesma raia) apunta a un erro de suavidade. As desviacións na suavidade mídense normalmente en termos de valores de ondulación (λ), que están compostos por varias lonxitudes de onda da fonte de proba. Unha franxa corresponde a ½ dunha lonxitude de onda. Unha suavidade de 1λ indica un nivel de calidade medio; unha suavidade de λ/4 indica un nivel de calidade preciso; e unha suavidade de λ/20 indica un nivel de calidade de alta precisión.
Número de abertura
O número de abertura é un tipo de especificación que mide a precisión dunha superficie, que é aplicable a superficies ópticas curvas ou superficies con potencia. A proba do número de abertura é semellante a unha proba de planitude, xa que compara a superficie cunha superficie de referencia cun raio de curvatura preciso. Usando o mesmo principio de interferencia xerado pola brecha entre estas dúas superficies, o patrón de interferencia das franxas úsase para caracterizar a desviación entre a superficie de proba e a superficie de referencia. A desviación da referencia producirá unha serie de aneis chamados aneis de Newton. Cantos máis aneis presentes, maior será a desviación. O número de aneis escuros ou brillantes, en lugar do número total de aneis escuros e brillantes, é igual ao dobre do erro de lonxitude de onda.
Irregularidade
A irregularidade é un tipo de especificación que mide a precisión dunha superficie e describe a desviación da forma da superficie respecto dunha forma de superficie de referencia. A irregularidade mídese do mesmo xeito que o número de abertura. A irregularidade é a raia circular esférica formada ao comparar a superficie de proba cunha superficie de referencia. Cando a superficie ten un número de apertura superior a 5 raias, será difícil detectar pequenas formas irregulares inferiores a 1 raia. Polo tanto, é unha práctica común especificar a relación entre o número de aberturas e a irregularidade da superficie de xeito que sexa aproximadamente 5:1.
Acabado superficial/rugosidade superficial
O acabado superficial, tamén coñecido como rugosidade superficial, úsase para medir pequenas irregularidades nunha superficie. Normalmente son o resultado dun mal proceso de pulido. As superficies rugosas tenden a ser máis resistentes á abrasión que as superficies lisas e poden non ser adecuadas para algunhas aplicacións, especialmente aquelas que usan láseres ou en ambientes quentados, debido á posibilidade de pequenas roturas ou imperfeccións no lugar de nucleación. As tolerancias de produción para o acabado superficial son de 50 Å RMS para a calidade media, 20 Å RMS para a calidade precisa e 5 Å RMS para a alta calidade.
Para unha especificación máis detallada, consulte o nosocatálogo ópticoou non dubide en contactar connosco para obter máis información.
Hora de publicación: 28-feb-2024
